ସିଏ ସେ ନୁହେଁ!

ଆଉ ମୁଁ! 

ମୁଁ ହୋଇ ରୁହେ ନା

ତା' ଭିତରେ ମୁଁ 

ଖୋଜେ ଘଡ଼ିସନ୍ଧି ମୁହୂର୍ତ୍ତ।।

କାହିଁକି କେଜାଣି

ତା ଛଳ ଆଖିରେ 

ଦେଖିପାରେ ମୁଁ

ସେ ଦେଖାଉଥିବା

ତା' କାଣିଚାଏ 

ଆସୁମାରୀ ହୃଦୟ ର

ଉଚ୍ଛେଦ କାନ ଭାସକୁ।।

ଆଉ ସେ ଦେଖାଏ

ନଇ ପଠାରେ ତା'

କୁନି ପାଦ ମରୀଚିକା

ସବୁ ବିଦୁରିତ।।

ସେ ଆଜି ନିସ୍ତାର,ନିରୁପାୟ

ମୁଁ ବିଳାସ ଭୂମିରେ

ସେଜ ପରା

କୁକୁମ ଭର୍ତ୍ତି ସିଜୁ,

ସପ୍ତଫେଣୀଙ୍କର ଅହରହ

ଝଡ଼ ଆଉ ଝଞ୍ଜା।।

ସେ ମହମ ଗୁନ୍ଥା ସଳିତା

ମୁଁ ତରଳିଥିବା ତପ୍ତ ପାଣି

ସେ ମୃଦୁ ଆଘାତର ମଳୟ 

ଆଉ ମୁଁ

ବସନ୍ତର କର୍କଶ ତୃଷ୍ଣା।।

ଦେଖ!

ସେ ଏବେ ମତେ 

କିଛି ମାଗିବା ପୂର୍ବରୁ

ମତେ ପ୍ରଗାଢ଼ ନଜରରେ

ଦେଖି ଚମକି ପଡ଼ି

ନିଜେ ନିଜେ ଦେଖୁଛି

ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନ

ଭିତରେ ଛୁକ୍ ଛୁକ୍

ଗୋପନୀୟତା ଖାଲି

ସେ ଆଉ ମୁଁ।।