ଛବି କଥା କହେ - ଶରତ ଚନ୍ଦ୍ର ମହାନ୍ତ

ଲୋକଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ 

ପଚାରି ବସ-

ତୁମେ, ତୁମର କେଉଁ ଅବସ୍ଥାକୁ 

ଫେରିବାକୁ ଚାହଁ,

ପ୍ରାୟ ଉତ୍ତର ଆସିବ ଗୋଟାଏ-

ଶୈଶବ ।

ଶୈଶବ- ଏକ ମଧୁମୟ ଅବସ୍ଥା,

ଭରି ରହିଥାଏ ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ସୁଖ ।

ଖେଳକୁଦରେ କଟିଯାଏ

ଦିନ ସବୁ...

ମନରେ ନ ଥାଏ 

ଦୁଃଖ,

ନ ଥାଏ କାହା ପ୍ରତି

ଈର୍ଷା ଅସୂୟା କି ଆବିଳତା ॥

ଏକ ନିର୍ମାୟା ଅବସ୍ଥା ତ ଶୈଶବ। 

ଏଠି ନ ଥାଏ 

ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମର ଭୟ ॥

ଝିଅଟିର ଭାଗ୍ଯଲିପି

କିନ୍ତୁ ଅଲଗା,

ଅନାଥ ଜୀବନରେ 

ଅଭାବ ଅନାଟନ ଆଉ ଦୁଃଖ ତ

ଚିର ସହଚର। 

ଯେଉଁ ହାତେ ଖେଳଣା ଧରି ଖେଳନ୍ତା

ସେ ହାତେ ଛୋଟ ଭାଇର ବୋଝ,

ବୋଝ ନୁହେଁ ତ 

ଦାୟିତ୍ବ। 

ଭରଣପୋଷଣ କରିବାର ଦାୟିତ୍ବ 

ମଣିଷ ପରି ମଣିଷ କରିବାର ଦାୟିତ୍ବ। 

କୁନି ଭାଇକୁ ନେଇ 

ଅଭାଗିନୀ ଝିଅଟି ଦେଖେ

କେତେ କେରା କେରା ସ୍ବପ୍ନ ।

ସେସବୁ ପୂରଣ ହେବ କି 

ନ ହେବ,

ସେକଥା କିଏ ଜାଣେ ???

ଭାଇ ମୁହଁରେ ଦି ଓଳି ଦି ମୁଠା

ଖାଇବା ଯୋଗାଇବା ଲାଗି

ଅହରହ କରିଚାଲେ

ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମ। 

ତା' ପାଖରେ ନ ଥାଏ 

ଶୈଶବର ଲେଶମାତ୍ର ଚିହ୍ନ,

ଶୈଶବ ତା' ପାଇଁ

ଅଲୋଡା, ଅଭିଶପ୍ତ। 

ସେ ଜଣେ ପାକଳ ମଣିଷ, 

ହାତରେ ତାହାର ଅଛି

ଭାଇର ଦାୟିତ୍ବ। 

ଶରତ ଚନ୍ଦ୍ର ମହାନ୍ତ 

କେମ୍ପସଡା, କେନ୍ଦୁଝର