ଛବି କଥା କହେ - ପ୍ରତାପ କେଶରୀ ରାଉତ

ଶଇଶବ ମୋର ଉଜୁଡି ଯାଇଛି

      ହତଭାଗିନୀ ଟେ ମୁହିଁ

ପିତାମାତା ମୋର ଜହ୍ନ ରାଇଜ ରେ

     ସାହାରା ମୋ ନାହିଁ କେହି 

    କୋଳ ରେ ସୁନା ଭଉଣୀ

କେମିତି ମୁଁ ତାକୁ ମଣିଷ କରିବି

     ପାରୁନି ମୁଁ ଆଜି ଜାଣି ।

ଧୂଳି ଖେଳିବାର ବୟସ ମୋହର

     ସେ ଭାଗ୍ୟ ମୋହର ନାହିଁ

କାହିଁକି ଏମିତି ଭାଗ୍ୟେ ମୋ ଲେଖିଛ

      ଦୀନ ଜନ ଭାବଗ୍ରାହୀ

      ଯଦି ଦୁଃଖ ଦେଇଅଛ

ସହିବା ପାଇଁ ମୋ ହୃଦେ ବଳ ଦିଅ

   ନୋହିବି କେବେ ବିମୁଖ ।

ସଂସାର ପଥରେ କେମିତି ଚାଲିବି

     ଛୋଟ ପିଲାଟିଏ ମୁହିଁ

ମୋ କାନ୍ଧେ ବହିଛି ଆଉ ଏକ ପ୍ରାଣ

      ଦୁଃଖେ ଦିନ ସରୁ ନାହିଁ

      ପଥ ମୋର ବହୁ ଦୂର

ଛୋଟ ପିଲାଟି କି ମଣିଷ କରିବି

     ବଳ ଦିଅ ହେ ଠାକୁର ।

ଲୁହ କରିଦିଏ ମନକୁ ଦୁର୍ବଳ

     ବହିବାକୁ ଦେବି ନାହିଁ

ଏକାକୀ ଚାଲିବି ଦୁନିଆ ଦାଣ୍ଡରେ

   ନଥାନ୍ତୁ ସାଥେ ମୋ କେହି

   ହେ ଈଶ୍ୱର ହୁଅ ସାହା

ତୁମ ଦେଖା ପଥେ ଚାଲିବି ନିତି ମୁଁ

    ଦେଖାଇବ ମୋତେ ରାହା ।

ନଥିଲେ ନଥାନ୍ତୁ ପ୍ରିୟଜନ ପାଖେ

     ପଥ ଚାଲିବି ମୁଁ ଏକା

ଦୁଃଖ ପରେ ସୁଖ ଆସଇ ଜଗତେ

     ଏହାତ ହୋଇଛି ଲେଖା

      ହୃଦୟ କୁ କରି ଟାଣ

ଲୁହ ପୋଛି ଦେଇ ଆଗକୁ ଚାଲିବି

     ଆଜିଠୁଁ କରୁଛି ପଣ ।

     ପ୍ରତାପ କିଶୋର ରାଉତ

     ତେନ୍ତୁଳିପଦୀ,କେନ୍ଦୁଝର

     ମୋ-8327725033