ସମୟ - ଜଗଦୀଶ ଶତପଥୀ


 ଭାରି ବୋକି ସେଇ ଝିଅଟା। କୁଆଡେ କେହି ନାହିଁ,ଡାକ ଛାଡୁଛି ଶିଘ୍ର ଆସ ! ଯେମିତି ତା'କୁ ଵାଘ କି ଭାଲୁ ନେଇଗଲା।ସେ ଦିନର ମିଛୁଆ ରାଧୁଆ ଗପ ପରି ସମସ୍ତେ ଆସି ରୁଣ୍ଡ,ପଚାରିଲେ ଫିସ୍ କରି ହସିଦେଇ ଚାଲିଗଲା। କିଛି ବୁଝି ହେଲାନି ତା'ର କଥା।ସମରେଶ କିନ୍ତୁ ଛାଡିବା ପିଲା ନୁହେଁ। ଘଟଣା ର ସତ୍ୟାସତ୍ୟ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସିସି କ୍ୟାମେରା ଗଛର ଉପରେ ଲଗାଇ ରଖିଲା ତା'ର ପରଦିନ ସେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ। କାହିଁକି କିଏ ବା ଯିବ ସେହି ଅଗନା ଅଗନି ବନସ୍ତ କୁ। ସତକୁ ସତ ସେଦିନ ସେହି ମହାବଳବାଘ ଆସି ଆକ୍ରମଣ କରିଦେଲା ନିରିହ ଓ ଵୋକି ଝିଅ ସତ ଉପରେ। ଯେତେ ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ମଧ୍ୟ ରକ୍ଷା କରି ପାରିଲା ନାହିଁ ନିଜକୁ। ଯେତେ ଡାକ ପକାଇଲେ ମଧ୍ୟ କେହି ସାହାଯ୍ୟ ର ହାତ ବଢ଼ାଇବାକୁ ଆସିଲେ ନାହିଁ ଗାଁ ଲୋକେ।

     ସମରେଶ କିନ୍ତୁ ଆସି ଲକ୍ଷ କରୁଥିଲା ବାଘର ଗତିବିଧି ଉପରେ। ପଛରୁ ଏକ ବିରାଟ ଡ଼ାଳ ଆଣି ବାଘକୁ ପିଟି ଚାଲିଲା।ବାଘ ମୁର୍ଚ୍ଛା ହୋଇ ପଡ଼ିଗଲା ତଳେ।ନିରିହ ସତ ର ଜୀବନ ସିନା ବଞ୍ଚିଗଲା, ହେଲେ ବାଘ ମୃତ୍ୟୁ କେଶ୍ ରେ ଆଜୀବନ ଜେଲ୍ ହୋଇଗଲା ସମରେଶ କୁ।ଆଉ ଏହାର ପର୍ଦ୍ଦାଫାଶ କଲା ସେହି ସିସି କ୍ୟାମେରା। ସେହି ବାଘ ଆଉ କେହି ନଥିଲା,ସେ ଥିଲା ସମରେଶ ର ବଡ ଭାଇ ସନ୍ତୋଷ । କାମୁକତାର ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ସେ ଏଭଳି ଏକ କାଣ୍ଡ ଭିଆଇ ଦେଲା।

        ଚାରିଆଡ଼େ ପ୍ରଶଂସା ର ସୁଅ ଛୁଟୁଥିଲା ସମରେଶ ଙ୍କ ବୀରତ୍ୱ ଉପରେ, ହେଲେ ସମୟ ଯେ କ'ଣ କରିଦେଲା ତାହାକୁ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ ସମରେଶ। ନିଜ ଭାଇକୁ ଏହି ହାତରେ ନିଜେ ମାରିଦେଲେ।ସେ ଗୋଟିଏ ପାପୀ।ସେ ଗୋଟିଏ ଭାତୃହନ୍ତା।


##################

        ଆଜି ତାଙ୍କ ଜେଲ୍ ଜୀବନର ଶେଷ ଦିନ।ସମସ୍ତେ ପାଛୋଟି ନେବାକୁ ଆସିଛନ୍ତି।ଅନତି ଦୂରରେ ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ ସତ।ଆଖିରୁ ଝରି ପଡୁଥିଲା ସମବେଦନା ର ଅଶ୍ରୁ। କାହାକୁ କିଛି ନକହି ଧିର ମନ୍ଥର ଗତିରେ ପାଖକୁ ଗଲେ ସମରେଶ। ହାତରେ ଥିଲା ନାଲି ସିନ୍ଦୂର। ଅପେକ୍ଷା ବେଶ୍ ଚମତ୍କାର ଥିଲା ତାଙ୍କୁ ନିଜର କରିବା ପାଇଁ ଆଉ ହସୁଥିଲା ଏଇ ମିଛ ଦୁନିଆଁ ର ସତ ସମୟ।



ଧର୍ମଶାଳା। ଯାଜପୁର।

Post a Comment

0 Comments